پايان هنر

نويسندة اين كتاب، براي بيان مقصود خويش از اصطلاح «پساهنر» مدد مي‌جويد. وي معتقد است: «در حالي كه «هنر مدرن» داراي غنايي است، از تجربه‌هاي انقلابي برانگيخته‌شده از طريق اشتياق به بيان جنبه‌هاي ذهن ناخودآگاه مدد مي‌جويد، ليكن، بيان مي‌دارد كه پسامدرن پيش‌پاافتادگي سطحي و بي‌انديشه‌ورز، برانگيخته شده‌اي بر اساس اشتياق به نهادينه شدن است. او اين دو مقوله را از هم جدا مي‌داند و مي‌انديشد با پساهنر و پسامدرن، به پايان هنر نزديك مي‌شويم. اين كتاب، شرحي بر اين نوع انديشه، و دفاع از عقايد خويش پيرامون آن است.